Zelfgemaakte limoncello is lekkerder dan de meeste limoncello die je in de winkel kunt kopen. Ik maak het al een jaar of tien met enige regelmaat (hier het recept op mijn Engelstalige blog). Citroenen schillen, 4 tot 6 weken in pure alcohol (95%) laten trekken, dan suikersiroop erbij, en voor het beste resultaat nog weer even wachten. Ik had al wel vaker berichten gezien dat ook sous vide zou kunnen in 2 uur in plaats van minimaal 4 weken, maar nooit veel aandacht aan besteed. Dat kan immers nooit net zo lekker worden, dacht ik. Maar dat weet ik natuurlijk pas zeker als ik het ook heb geprobeerd. En dus toch maar eens limoncello sous vide gemaakt.

De ingrediënten zijn hetzelfde voor sous vide of traditioneel: biologische onbehandelde citroenen (zonder waslaagje), het liefst uit Sorrento in Italië, 95% pure alcohol, suiker en water. Voor 1,5 liter heb je 5 flinke citroenen, 500 ml alcohol, 750 ml water en 600 gram suiker nodig. Die pure alcohol kun je het beste meenemen in de auto uit Italië, want in Nederland is het drie keer zo duur (vanwege de accijns) en moeilijk te krijgen. Het schijnt ook met wodka te kunnen, maar dat heb ik nooit geprobeerd.

Eerst de citroenen goed schrobben en afdrogen.

Daarna met een dunschiller de schil eraf halen, zo dun mogelijk.

De smaak zit in het geel; het wit is bitter. Komt er toch wit mee, haal dat dan voorzichtig weg met een zeer scherp mesje. Dit goed doen is één van de redenen waarom huisgemaakte limoncello het lekkerste is.

Daarna vacumeer je de schillen met de alchol, en 2 uur in de sous vide op 57 graden laten infuseren (in plaats van vacumeren kun je ook een ziploc zakje gebruiken als je geen vacumeermachine met een kamer hebt).

Maak intussen suikersiroop door 750 ml water met 600 gram suiker aan de kook te brengen en 1 minuut te laten koken, daarna af laten koelen.

Koel de geïnfuseerde alcohol af.

Meng de siroop met de geïnfuseerde alcohol, en laat dit goed afkoelen in de vriezer. Limoncello is het lekkerst als deze ijskoud uit de vriezer wordt geserveerd. Goede limoncello (met voldoende alcohol, ruim 30%) blijft vloeibaar in de vriezer.

Ik heb de proef op de som genomen en de traditioneel gemaakte limoncello vergeleken met de turboversie uit de sous vide door ze naast elkaar te proeven. De sous vide versie is veel scherper van smaak, de traditionele versie is veel dieper en ronder en zachter. De sous vide versie is wel wat frisser, maar toch vind ik de traditionele veel lekkerder. De sous vide versie lijkt meer op limoncello uit de winkel, dus wellicht dat ze daar ook verwarming gebruiken om de productie te versnellen. Als je haast hebt kun je sous vide best acceptabele limoncello maken, maar de traditionele versie vind ik echt veel lekkerder.